به نقل از «ایسنا»

۳ سکانس در سریال امام علی(ع) بازی کردم و در یادها ماندم

تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۱۲۸۶۰

آتش تقی پور از هنرمندان پیشکسوت عرصه نمایش و تصویر، از مسوولان تلویزیون می خواهد به هنرمندان به چشم فرزند خود نگاه کنند و در این مسیر حتی فرزند ناخلفشان را دور نیندازند.

این بازیگر قدیمی در گفت‌وگویی با ایسنا که به بهانه روز پدر و سالروز ولادت حضرت علی (ع) انجام گرفت، از حفظ حرمت ها توسط جوانان در قبال بزرگترها، خواسته اش به عنوان یک پیشکسوت از مسئولان و راه های خلق آثار ماندگار در تلویزیون سخن می گوید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تقی پور ابتدای صحبتهایش را اینگونه آغاز می کند: ممنون از اینکه به یاد من بودید. من خودم پدر هستم و سه فرزند بزرگ کرده ام. خیلی خوشحالم کردید از اینکه زودتر از فرزندانم به من این روز را تبریک گفتید. من هم این روز بزرگ را به همه پدران تبریک می گویم.

او سپس درباره اینکه این روزها مشغول چه کاری است؟ اظهار می‌کند: ما سریال «اپیدمی» را داشتیم که ۱۰ قسمت از آن روی آنتن رفت و حدود ۱۹ قسمت باقی مانده است که احتمال دارد به همین زودی از تلویزیون پخش شود. فعلا در حال حاضر کار خاصی ندارم البته صحبت هایی برای یکی دو سریال تلویزیون شده است اما هنوز به قطعیت نرسیده‌اند. کار تئاتر هم فعلا انجام نداده ام.

خودم سانسورچی خودم هستم

تقی پور درباره کیفیت کارهای تلویزیون چنین تصریح می کند: به نظرم آنطور که باید و شاید روی کارها سرمایه گذاری نمی شود و از طرفی هم به برخی چهره ها اهمیت داده نمی شود که بتوانند راحت حرفشان را بزنند. تلویزیون به سختی به دوران طلایی اش برمی گردد چون خیلی اعتمادها از بین رفته است و اینکه بسیاری از آدم های سابق دیگر نیستند. یک هنرمند تنها ابزارش بیان و گفتارش است. اگر به هنرمند میدان داده نشود، اتفاق خوبی نخواهد افتاد و ما تغییر نمی کنیم و به آن سال ها بر نمی گردیم. من خودم با همین سن و سالم، خودم سانسورچی خودم هستم و حتی حرف هایم با شما را هم باملاحظه بیان می کنم.

وی ادامه می دهد: گاهی اوقات باید آدم ها اشتباه کنند. اگر نگذاریم حرف هایشان را بزنند تبدیل می شوند به یکسری آدم هایی که از سایه خودشان هم می ترسند. یک هنرمند قطعاً از جامعه الهام می گیرد و متاسفانه یک بهت و حیرتی عجیب در عده ای از هنرمندان به وجود آمده که نمی دانند باید چه کار کنند. از طرفی هر کاری هم برای تلویزیون ساخته می شود همیشه یک قشر معترض هستند. این در حالی است که نقد و انتقاد فقط این نیست که عیب ها را بگوییم. نقد، جدا کردن طلای ناب از طلای خالص است؛ البته از نقدی که سازنده باشد باید استقبال کرد و دست منتقدان را بوسید اما متاسفانه همواره اینطور نیست که نقدها سازنده باشد.

از حضور در  سریال امام علی(ع) لذت بردم

بازیگر سریال های سربداران، روزی روزگاری، تنهاترین سردار، پهلوانان نمی میرند، مسافر، شب دهم، خانه ای در تاریکی، معمای شاه و ستایش در پاسخ به اینکه کدام کار تلویزیونی تان را بیش از همه دوست داشتید؟ خاطرنشان می‌کند: من همه کارهایم را دوست دارم چون به هرحال هر کاری ویژگی خاص خودش را دارد اما سریال هایی مثل «شب دهم»، «خانه ای در تاریکی» که در آن نقش یک دکتر را ایفا می کردم یا سریال «روزی روزگاری» و «سربداران» را بیش از همه دوست داشتم و به نظرم کارهای ماندگاری بودند هرچند که شاید کوتاه بودند. همینطور سریال «امام علی علیه السلام» با اینکه من سه سکانس بیشتر بازی نکردم اما واقعا لذت بردم و به نظرم در یادها ماندم؛ البته کارگردان ها خوب بودند که من هم خوب بودم. من عادت ندارم از خودم تعریف کنم.

آتش تقی پور در سریال سربداران

توصیه ای پدرانه به جوان ها

او در ادامه صحبت هایش بار دیگر به روز پدر اشاره می کند و در توصیه ای پدرانه به جوانان می گوید: از جوانان می خواهم به بزرگترها و پدرانشان اهمیت بدهند؛ نه فقط در روز پدر بلکه همیشه برای پدرانشان ارزش قائل باشند و حرمت ها را حفظ کنند. متاسفانه این روزها خیلی از حرمت ها از بین رفته است.

مسئولان تلویزیون نگاه پدرانه داشته باشند 

این بازیگر سپس در پاسخ به اینکه به عنوان یک هنرمند پیشکسوت چه خواسته‌ای از مسئولان تلویزیون دارید؟ اظهار می کند: اینکه مدیران بگذارند آدم ها، آدم باشند. یک آدم ممکن است اشتباه کند، بگذارید اشتباهاتشان را خودشان متوجه شوند نه اینکه شما (مسوولان) بگویید اشتباه می کنید. بگذارید حرفشان را بزنند، خواسته هایشان را مطرح کنند حالا شمای مسئول  یا با آنها همراه هستید یا نیستید ولی به چشم بچه خودتان به آدم ها نگاه کنید که اگر این طور باشد آنها هم شما را به عنوان پدر و بزرگتر قبول می کنند؛ ولی اگر آنها را بی ارزش کنید آدم ها هم برای شما ارزشی قائل نمی‌شوند. از قدیم گفته اند احترام، احترام می آورد. یک پدر و مادر حتی فرزند ناخلفشان را هم دور نمی‌اندازند چون هر کاری کرده است به هر حال نتیجه آموزش ها و نرسیدن های همان پدر و مادر است، پس باید فرزند را همانطور که هست قبول کنیم. در قبال هنرمندان هم همین است باید هنرمندان را به چشم فرزند خود نگاه کنیم.

این هنرمند در پایان صحبت‌هایش به ایسنا می گوید: سلام من، آتش تقی پور را به همه برسانید و بگویید مردم کشورم را همواره دوست دارم و برایشان آرزوی سلامتی می‌کنم. امیدوارم روزهای خوبی در راه باشد. این تماس های شما به ما هنرمندان انرژی و دلگرمی می‌دهد؛ اینکه حداقل به یادمان هستید و ما فراموش نشده ایم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: آتش تقی پور روز پدر جشنواره فیلم فجر 1401 جشنواره فجر 1401 برگزیده ها جشنواره فیلم فجر جشنواره شعر فجر و کتاب سال سفر گردشگري جشنواره فیلم فجر 1401 جشنواره فجر 1401 برگزیده ها تقی پور آدم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۱۲۸۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شنیدن ملودی های شریف روی نُت «رعنا»/ موسیقی خوب برای سریال خوب

دریافت 113 MB

خبرگزاری مهر-گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می‌کند با انتخاب عناصر، فرم‌ها و چینش‌ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطب یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته‌سنج، اندیشمندانه و حساب‌شده پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته می‌شود که بیننده را از اساس از یک اثر تصویری دور می‌کند.

آنچه بهانه‌ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره‌سازترین موسیقی‌های مربوط به برخی برنامه‌ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای بسیاری از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع دوباره به آن‌ها برای ما در هر شرایطی می‌تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره‌بازی پس از آغاز و انتشار در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان از آن، ما را بر آن داشت در قالب یک خاطره‌بازی هفتگی در روزهای جمعه هر هفته، روح و ذهن‌مان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال‌هایی که حال‌مان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.

«خاطره بازی تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که به‌صورت هفتگی می‌توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آن را دنبال کنید.

در صدوپانزدهمین شماره از این روایت رسانه‌ای به سراغ موسیقی متن و تیتراژ سریال ماندگار «رعنا» به کارگردانی داود میرباقری و آهنگسازی شریف لطفی رفتیم که به سال ۱۳۶۹ از شبکه اول سیما در قالب یک سریال هشت قسمتی پیش روی مخاطبان قرار گرفت. مجموعه ای که به نوعی دومین سریال داود میرباقری بعد از سریال «گرگها» در مقام کارگردانی محسوب می شد و نشان داد که این کارگردان با تجربه و مخاطب شناس تلویزیون و سینما از همان ابتدا به موسیقی همواره به عنوان عنصری مهم، موثر و مولف برای جذب مخاطبان و ارایه محتوا نگاه می کند و در این چارچوب تلاش دارد تا از بهترین ها برای ساخت و طراحی موسیقی پروژه های خود استفاده کند.

سریال «رعنا» قصه بخشی از زندگی رعنا، دختر مردی به نام سنایی از صابون‌پزهای قدیمی تهران است. پس از چندی دانایی که دبیر آموزش و پرورش است به خواستگاری رعنا آمده و با وجود مخالفت‌های منصور (برادر رعنا) با او ازدواج می‌کند. اما پس از گذشت مدتی دانایی به دلیل شرکت در فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان و کشته می‌شود. پس از سال‌ها پسر رعنا که به شدت در حال مبارزه با رژیم پهلوی در سال ۱۳۵۷ است، در یک درگیری خیابانی مفقود می‌شود. رعنا و دخترش به دنبال یافتن او هستند که ماجراهایی از گذشته دوباره زنده می شود.

گلچهره سجادیه در نقش رعنا، بهزاد فراهانی در نقش دایی منصور، سعید نیکپور در نقش جواد دانایی، رویا تیموریان در نقش تهمینه دانایی، رسول نجفیان در نقش پوریا، پرویز پرستویی در نقش رسول نجفی، فاطمه گودرزی در نقش مریم، حسین پناهی، مهری مهرنیا، فرخ لقا هوشمند، اسماعیل شنگله، محمد کاسبی، مهری ودادیان، بهمن زرین پور، علی اوسیوند، عیسی صفایی، عزیزالله هنرآموز و محمدتقی شریفی بازیگریان سریال «رعنا» بودند که بسیاری از آنها تاکنون همچنان در پروژه های داود میرباقری جزو بازیگران اصلی و ثابت محسوب می شوند و در آن دوران توانستند به واسطه حضور در این سریال موقعیت های خوبی را در عرصه تصویر به دست آورند.

جبار آذین منتقد چندی پیش در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، پیرامون این مجموعه گفته بود: «رعنا» تجربه نمایشی جدیدی برای داود میرباقری و تلویزیون بود. این مجموعه برگرفته از فضای اجتماعی و سیاسی آن دوران ساخت شد. رعنا جزو کارهای خوب و پرخاطره تلویزیون از یک کارگردان متبحر در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون سال‌های بعد کشور است. ساختار نمایشی خوب و شخصیت‌ پردازی‌های اصولی، مقبول و دیالوگ‌های خوب از امتیازهای مجموعه «رعنا» بود و میرباقری را در تولید کارهای تلویزیون توانا و خوش فکر نشان داد. این در حالی است که استفاده از بازیگران تئاتری و معرفی یک چهره مستعد که بعدها در سینمای ایران به عنوان بازیگری قدرتمند و محترم شهرت یافت (رویا تیموریان) و بهره‌گیری از دکورهای تلویزیونی حجیم و مناسب، متن خوب و بازی‌های روان از ویژگی‌های «رعنا» محسوب می‌شود. تمام امتیازهای هنری و فنی «رعنا» آن را اثری دیدنی ساخته بود تا مضامین خوب را واگویه کند و از عشق‌ها، رشادت‌ها، مبارزه‌ها، آرمان‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌ها بگوید و چه خوب هم در آن سال‌های کم رونقی تلویزیون اینها گفته شد و همین‌ها «رعنا» را با تجربه اندوزی‌هایش در اذهان به یادگار گذاشت.

اما یکی از ویژگی های مهم و موثر سریال تلویزیونی «رعنا» موسیقی تیتراژ و متن این مجموعه داستانی به آهنگسازی شریف لطفی بود که به دلیل طراحی یک تیتراژ متفاوت که در آن دوران بدعتی جدید به حساب می آمد توانست یکی از مولفه های مهم در ماندگاری آن تا به امروز به حساب آید. آن هنگام که ابتدا تصویر گلچهره سجادیه به عنوان بازیگر اول سریال روی یک تصویرگرافیکی شبیه به الواح تاریخی نمایان می شود و پس از آن عبارت «رعنا» در قالب لوگوتایپی متفاوت به نمایش در می آید. فضایی که موسیقی نقش مکمل را ایفا می کند و چارچوبی را پیش روی مخاطب قرار می دهد که دربرگیرنده حس و حال متفاوتی است.

موسیقی که به واسطه توجه لطفی به عنوان یک آهنگساز مولف و کهنه کار موسیقی کشورمان که سوابق آکادمیک او در عرصه موسیقی معرف تجربه بالای اوست، تلاش کرده تا ضمن توجه به مولفه های موسیقی ایرانی و ارایه درستی از آفرینش و خلاقیت در این نوع موسیقی با به کارگیری روش های نوین برای در خدمت محتوای اثر بودن، موسیقی تیتراژ متفاوت و خلاقانه ای را ارایه دهد. موسیقی که داود میرباقری همواره روی موسیقی به عنوان یکی از نقاط عطف و تاثیرگذار آثارش به آن توجه دارد و می کوشد تا در هر پروژه اش از این مولفه به درست ترین و علمی ترین شکل ممکن استفاده کند. آن چنان که اگر نیم نگاهی به کارنامه فعالیت های او داشته باشیم متوجه چنین رسالتی می شویم که اغلب موسیقی هایش توانسته اند تبدیل به ماندگارترین ها شوند.

طبیعتا در ساخت چنین موسیقی که بتواند دربرگیرنده مولفه های درست و اصولی از موسیقی متن باشد این نوازندگان هستند که بعد از آهنگسازی و ملودی پردازی نقش مهمی را ایفا می کنند. مسیری که به واسطه حضور هنرمندانی چون ابراهیم لطفی نوازنده ویولن، عباس ظهیرالدینی نوازنده ویولنسل، فرشید حفظی فرد نوازنده ابوا، شریف لطفی و حسین میرزایی نوازنده هورن، عبدالنقی افشارنیا نوازنده نی، مهرداد دلنوازی و شهریار فریوسفی نوازندگان تار، فریبا اسدی و محمود علیقلی آواز، محمود منتظم صدیقی نوازنده سازهای ضربی و تعدادی دیگر توانست موسیقی درست و اصولی را به گوش شنیداری مخاطبان ارایه دهد.

گرچه در رسانه ها مصاحبه چندانی از شریف لطفی درباره ساخت موسیقی سریال «رعنا» منتشر نشده است اما این آهنگساز، نوازنده، پداگوژیست موسیقی و رهبر ارکستر که از او به عنوان بنیانگذار دانشکده موسیقی دانشگاه تهران هم یاد می شود، در برخی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود درباره نحوه حضورش در آثار سینمایی و تلویزیونی به عنوان آهنگساز گفته بود: هروقت به من از سوی پروژه ای تصویری پیشنهاد آهنگسازی آن ارایه می شود، اول از دست اندرکاران پروژه می خواهم که بخش هایی از تصاویر فیلمبرداری شده خود ر ابه صورت نامنظم در اختیار من قرار دهند که ببینم نتایج محتوایی تصاویر در چه قالبی است و وقتی ببینم نتیجه عمل چیست و هم در کارگردانی و هم در بازیگری همه چیز در جایگاه خوبی قرار دارد کاملا خودم را در اختیار کارگردان می گذارم و هر آنچه را که لازم باشد انجام می دهم.

این آهنگساز که در ساخت آثارش همواره تلاش می کند تا هم نشینی اصولی بین موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک فراهم سازد، در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای اش توضیح داده بود: بالاترین تکیه گاه موسیقی ایرانی، دستگاه های موسیقی ایرانی برای روش مندی آفرینش در این گونه موسیقایی است که به اعتقاد من باید در کنار توجه به این مولفه ها به مواردی چون منش و خصوصیت انسانی این موسیقی ها توجه کنیم. در این چارچوب من همواره تلاش می کنم تا هیچ وقت وارد مقوله سفارشی کار کردن نشوم چون باید در ابتدای هر کاری خودم آن تفکر موجود در سریال یا فیلم سینمایی را دوست داشته باشم که اگر چنین نباشید هرگز چنین کاری را انجام نمی دهم.

همین نگاه ایده آل شریف لطفی است که همواره او را به عنوان آهنگسازی گزیده کار در سینما و تلویزیون کشورمان معرفی کرده و در مقام یکی از موثرترین و علمی‌ترین آهنگسازان کشورمان معرفی کرده است. مسیری که می توان در آهنگسازی فیلم های «مادیان» به کارگردانی علی ژکان، «سامان» به کارگردانی احمد نیک آذر، «کنار برکه ها» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «دخترک کنار مرداب» به کارگردانی علی ژکان، «پرنده آهنین» به کارگردانی علی شاه حاتمی، «مسافران دره انار» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «آهوی وحشی» به کارگردانی حمید خیرالدین، «دو همسفر» به کارگردانی اصغر هاشمی، «سکوت کوهستان» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «عطر گل یاس» به کارگردانی بهمن زرین پور درک کرد.

چنین ساختاری در آهنگسازی آثار سینمایی و تلویزیونی مدت های زیادی است که در جریان تولیدات سینمایی و تلویزیونی کشورمان به واسطه عقب نشینی آهنگسازان پیشگام موسیقی کمتر دیده شده و فقط عده محدودی از هنرمندان هستند که تلاش می کنند در یک مسیر منطقی منطبق بر آموزه های دانشگاهی و تئوریک حوزه موسیقی به ویژه موسیقی دراماتیک حرکت کنند. فضایی که به نظر می آید می بایست از تجربیات شریف لطفی و هم نسلانش بیشتر از اینها استفاده کرد تا بتوانیم دوباره به دوران باشکوه موسیقی فیلم و تیتراژ دهه ۶۰ با همان امکانات ناچیز و محدود برگردیم.

کد خبر 6094445 علیرضا سعیدی